Digital paint form manga Vol.1

ช่วงนี้ผมไม่ค่อยได้ทำงาน 3d เลยแก้เซ็งด้วยงาน Digital paint ไว้หัดมือ ก่อนหน้ามีคิดจะไปเรียนแต่ก็หาที่เรียนถูกๆ ไม่ได้ และไม่ให้ทับกับเวลาทำงาน เลยมาหัดเองเล่นละกัน

เริ่มจากเลือกรูปมาก่อน จากเรื่อง the world god only knows  

 เมื่อได้รูปถุกใจแล้วก็มา พิจารณาว่าต้องทำรูปให้สมบุรณ์ ส่วนไหนบ้าง ซึ่งรูปนี้ผมก็เลือกที่จะตัด กรอบคุำพูดออกให้หมด เพื่อเหลือตัวละครหลักคนเดียว ผมใช้
-Selection
-Cut

จากนัน้ก็ลงเส้น เติมโทนสีลงไป อันนี้ก็ใช้ 

-Brush เพื่อระบายสี 

- Eye drop เลือกสีครับ

 จากนั้นก็ลองสี ว่าสีไหนเหมาะสมกับตัวละคร และลองระบายดู

 สุดท้ายก็ออกมาได้ดังนี้ครับผม

http://gkeng3d.deviantart.com/art/B159-15-3-408367213 ตามไปดูงานได้ที่นี้นะครับ

ก่อนที่ความฝันจะหมดความหมาย

เมื่อตอนผมอายุ 23 ผมได้ตัดสินใจลาออกและปฎิเสธการเป็นพนักงานราชการที่กระทรวงการคลัง เพื่อมาตามความฝัน คือออกมาเรียนการทำเกม ทำกราฟฟิก CG และได้ทำงานตามความฝันมาสักรวม 3-4 ปี

ช่วงนั้นผมเหมือนได้อยู่ในดินแดนมหัศจรรย์แห่งความฝัน ทุกเช้าผมตื่นมา ไม่มีวันไหนที่ผมไม่อยากไปเรียนเลย ผมกลับบ้านดึกทุกวันและตั้งตาตื่นเช้ามาเมื่อไปเรียน แม้จะสายแม่งทุกวันก็ตาม และการทำงานก็ค่อนข้างหนัก อดหลับ อดนอน รวมกับ ทีมงานที่ขาดๆเกินๆบ้าง ลูกค้าที่ไม่ค่อยจะจ่ายตังสักเท่าไร

ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยครับ สำหรับคนที่ไม่มีพื้นฐานด้านศิลปะ หรือ การใช้ Tool เชิง Graphic เลย แต่ผมก็หลงใหลมันอย่างโงหัวไม่ขึ้น ผมดีใจกับการพัฒนาของผมทุกๆครั้งที่ผมทำได้ และพร้อมเรียนรู้ตลอดเวลา ซึ่งท้ายสุดเคล็บลับของมันคือ ความสนุกในการที่ต้องการจะเก่งขึ้น นี้คือ สิ่งที่ผมนำมาใช้กับทุกอย่างในช่วงเวลาหลังจากนั้นมา

ผมก็คิดว่า เหนือย แต่มันมีความสุข ทุกครั้งที่เราปิดงานได้ งานของเราได้ออกสื่อบ้าง ผมก็ชอบที่จะบอกคนนู้น คนนี้ ว่า ฝืมือผม การได้ไปประกวดงานอย่าง SIPA การได้ยืนหน้าเวที นั้น คือสิ่งที่ผมแสวงหามาตลอด

แต่ในความเป็นจริง ชีวิตที่เลือกสายทางเส้นนี้ ไม่ง่ายเลย ด้วยอุปสรรคที่เรียกว่า ค่าตอบแทน ผมต้องกินต้องใช้ แม้จะประหยัดสุดชีวิตแล้ว เลือกที่จะตัดชีวิตด้านสังคมออกไป รวมทั้งด้วยความหยิ่งยโส ว่าไม่อยากทำงานประจำ ซึ่งนั้นเป็นจุดพลาดที่สำคัญสุดในชีวิตด้านการเป็น CG artist ด้วยฝืมือแค่เด็กเศรษฐศาสตร์ที่ไม่มีพรสวรรค์ด้านศิลปะ มีความสามารถแค่การใช้ Tool ดีกว่าคนปกติเล็กน้อย ความสามารถเหล่านี้ไม่สามารถส่งผมถึงฝั่งฝันได้

ผมจึงต้องหวนกลับไปทำงานออฟฟิต อีกครั้งหลังจากผ่าน ช่วงต่ำสุดของชีวิตมาแล้ว ไม่ว่า ไม่มีรายได้เลยทั้งปี เลิกกับแฟน แฟนเสีย จิตตก โดนจี้โทรศัพท์ และอื่นๆ อีกมากมาย

ผมเคยโทษเรื่องตัวเองไม่มีโอกาส แต่สำหรับตอนนี้ ผมมองว่าตอนนั้น ผมยังขาดวิธีการสร้างโอกาสและ การยอมลดตัวตนลงไปอยู่

ซึ่งมาถึงวันนี้ ดินแดนแห่งความฝันของผมยังเหลืออยู่ใน Blog gkeng3d แห่งนี้อยู่ อาจเรียกว่า ซากปรักหักพังทางความฝันของผมก็ได้

ณ ปี 2556 เดือน 6  อายุผมจะก้าวเข้าสู่ 32 ปี ซึ่งหลังจากผมทำงานออฟฟิตมา 3ปีครึ่ง ผมจะย้ายงานครั้งแรกหลังจากหันหลังให้วงการ CG การได้รับเงินเดือน 1 เรียกว่ามากกว่า 1 เดือน ผมได้เงินมากกว่า 1 ชิ้นงานที่เคยทำมาแล้ว และถ้าเงินเดือน 2 เดือนของผม เท่ากับ ค่าใช้จ่าย 1 ปีในช่วงที่ผมทำงาน CG เสียอีก

แต่หลายๆอย่าง ไม่ว่าจะเป็นภาระทีต้องดูแลคุณพ่อที่ป่วย คุณแม่ที่เกษียณแล้ว ผมไม่ต่างกับ เครื่องจักรที่ทำงานเพื่อเงินเท่านั้น มารองรับ ค่าใช้จ่ายทางบ้านอย่างเดียว ซึ่งการทำงานแบบนี้ทำให้ผมต้องละทิ้งความฝันเกือบทั้งหมดไป เหลือเพียงการซื้อของเล่นเล็กๆ น้อยๆ นั้นเอง

ส่ิงที่ผมเหลือทิ้งไว้ใน Blog นี้ เหมือนสิ่งที่เคยยืนยันในตัวผมเองว่าผมเคยทำตามความฝันมาแล้ว แหมจะไม่สำเร็จ ไม่สามารถเลี้ยงชีพได้ก็ตามครับ

ผมยังอยากทำ Tutorial สอน Tool ต่างๆ ไว้ แต่ด้วยเวลา จำกัด ทางหน้าที่การงาน ทำให้ผมไม่สามารถทำได้ รวมทั้งฝืมือที่ไม่ได้พัฒนา อีกเลย ทำให้ทุกอย่างดูแย่ลงไปเรื่อยๆ

ถ้าให้ผมย้อนเวลากับไปได้ ผมอาจจะเป็นดินแดนแห่งความฝันแสนสุข มาเป็น ดินแดนแห่งความฝันแสนเหนื่อย เพื่อให้ตัวเองมีโอกาสพัฒนาฝืมือ และ โอกาสในการทำงานมากกว่านี้ อาจจะพอเลี้ยงตัวเองได้ และอาจมีผลงานเป็นชิ้นมากกว่านี้ครับ

สุดท้ายผมก็ฝาก link VDO ที่ผมเคยทำงานกับเพื่อนเมื่อ 9 ปีที่แล้ว ไว้ที่นี้นะครับ

คงได้พบกันอีกครั้งเมื่อผมพร้อมกับมาล่าความฝันอีกครั้งนะครับ ตอนนี้ขอไปล่าเงินเพื่อ ผู้มีพระคุณในชีวิตก่อนนะครับ